Her geçen gün yeni şeyler öğreniyoruz çevremizi ve kendimizi tanıyoruz, geçmişte yaşadığımda
dayanamadığım, günlerce ağlayıp sızladığım çoğu olayı şu an büyük bir soğukkanlılıkla karşılamak üzülmem gereken umarsızlığim mı yoksa zaman içinde kaybolan hassasiyetim mi?Ben yine de her olasılıkta mutsuz olmamayı deneyimlerle kazandığım bir kişilik özelliği olarak görüyorum ve mutlu oluyorum. Bardağı dolu tarafından görmeyi öğrenmek sanırım Polyannacılığın aşırı iyimserliği ile ezilmekten iyidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder