Yıllar önce taaa ortaokul çağlarında ,gözyaşlarımın dağıttığı mürekkep lekeleri ile dolu , günlüğümün anısına ithafen bu satırları en son teknolojiyi kullanarak.. İki parmak klavye ile yazıyorum. Öhhö öhhö.. Diyaframdan alacağım derin nefes ile yaratıcılığımı ortaya çıkarma çabasındayım şu an.. Ne yazsam ? Yazdıklarım acaba beğenilir mi ? kaygısı ile dolu bir zihnin ürettiği kelimeler kafamın içinde dolaşıyor.. Beklenen cümle geldi... Hayatımın bir devri kapanıyor. Yeni hayatına hoşgeldin E.N.A....
Hayattaki ani dönemeçler beni yıllarca korkuttu hatta titretirken, kaçınılmaz değişimlere teslim olduğum bir hayatı yaşıyorum.. Koocaman demirden bir kapı ile gıcırdayarak kapanıyor hayatımın bir dönemi. Kendime bir tüyom. Açılan yeni kapı çok mutluluk getirecek.. Arkasından ikinci tüyo Yalaaaan!... Mutluluk ve sıkıntı gelecek... Sen seç birini ... Off ya çelişkilerim, akıl oyunlarım hala bırakmamış beni.. Ben yepyeni ben değilim ki yeni hayatım benim izlerimi taşımasın.. Her neyse umut varsa herşey var demektir.. Son 2 yılım gözümün önünde film şeridi gibi aktı geçti.. Hellaleşmelerim boşuna değildi, çoğu insan da o demir kapı ardında kaldı..Yüreğimde ağırlığını hissettikçe attığım her duygu ile dökülen insancıklar layığıyla kapı ardında kaldı. Ben acımasız değilim ama geçmişi sırtımda taşıyacak kadar da güçlü değilim şu an .. Açılan yeni kapıdan uzattığım karmaşık düşüncelerle dolu kafacığım ilginç görüntülere tanık oldu.. Beynim gıdıklanıyor. Xanax nedir de bilmiyorum son 10 yıldır. Yoksa yeni hayatımda bu tadı mı alacağım... Oooooo harika. !! Perdeler açılsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder